нар
121нарікання — я, с. Дія за знач. нарікати …
122наріпитися — плюся, пишся; мн. нарі/пляться; док., діал. Накинутися …
123нарість — рості, ж., зах. Наріст …
124нар'ян-марський — а, е. Прикм. до Нар ян Мара …
125нар'янмарець — рця, ч. Житель Нар ян Мара …
126нарёкший(ся) — наре’кший(ся) и нарёкший(ся) …
127ÆНАРÆХСТ ДЗЫРД — Æнæмбæлон, чи нæ хъæуы, ахæм. Иу æнарæхст дзырды тыххæй дæ афтæ ныцъаммар кодтаид æмæ дæ куитæ дæр нал хортаиккой. (Хъодалаты Г. Хуыцауы «минæвар».) …
128нарікати — мати на когось жаль (на никого не буду нарікав, бом сий сам нашов тото звото) …